środa, 2 marca 2011

Méliès, dyrektor teatru sztuk magicznych

Sukces kinematografu przyniósł zapotrzebowanie na nowe filmy. Ludzie chcieli jednak czegoś więcej, niż faktu że coś na ekranie się porusza. Po krótkim zachwycie nastąpił kryzys, dodatkowo pogłębiony przez pożar w 1897 roku, w wyniku którego w Bazar de la Charité spłonęło 125 osób. Kino zaczęło się stawać rozrywką dla mało wymagających widzów. 

Ratunkiem dla kinematografii stał się Méliès, facet który podczas seansu w Salonie Indyjskim chciał kupić kinematograf od ojca Lumiere'ów. Był aktorem, magikiem. Założył pierwszą na świecie wytwórnię o nazwie Star Film. Swoje umiejętności i spryt przeniósł na ekran. Jako pierwszy wprowadził reżyserię, bazował na fabule znanych powieści oraz sztuk teatralnych. Biografowie spierają się co do ilości nakręconych przez niego filmów między 500 a 4000. Niezależnie ile ich było praktycznie wszystkie były realizowane w atelier.

 Méliès zajął się trzema gatunkami w filmie.
1. Feeria- opiera się na wywołaniu zdziwienia poprzez zastosowanie intrygujących tricków. Podczas kręcenia pojazdów miał kłopot z aparatem, który chwilowo mu się zaciął. Méliès przeglądając zdjęcia zdał sobie sprawę, że przejeżdżający omnibus zmienił się w karawan. Zacięcie aparatu spowodowało przerwę w serii ujęć przez co Méliès uzyskał niespodziewany efekt. Zastosował go później wielokrotnie w scenach z duchami i znikającymi postaciami. 

2. Aktualności- polegały na aktorskim odtwarzaniu wydarzeń takich jak koronacje czy wojny. Do filmów angażowano aktorów, którzy w atelier odgrywali swoje role.

3. Fantastyka naukowa- wykorzystanie nowinek technologicznych do tworzenia iluzji świata. Jednym z najbardziej znanych filmów, zbudowanych w oparciu o zasady tego gatunku była "Podróż na Księżyc", licząca 280m długości. Przyniosła Méliès'owi sławę na całym świecie. 


Kinematografia znów rozwijała się prężnie. Wielu ludzi inwestowało w aparaty projekcyjne wraz z zestawem gotowych filmów. To zmuszało do częstej zmiany lokalizacji przez właścicieli projektora ponieważ z czasem filmy stawały się oklepane w określonym miejscu. Skąd na zawsze ten okres w kinematografii nazywany będzie okresem kina jarmarcznego. 

Bibliografia:
Płażewski Jerzy: Historia filmu 1895- 2000. Warszawa: Wydawnictwo "Książka i Wiedza", 2001, s. 15-17
Link do filmu:

1 komentarz:

  1. Dobi, czekam na kolejne wpisy! Jestem potwornie ciekawa, kogo weźmiesz na tapetę po Melies'ie :)

    OdpowiedzUsuń